نیلوفرآبی

گفتی: لاتقنطوا من رحمة الله
.:: از رحمت خدا نا امید نشید (زمر/53) ::.
گفتم: هیشکی نمی‌دونه تو دلم چی می‌گذره.
گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه
.:: خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24) ::.
گفتم: غیر از تو کسی رو ندارم.
گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید
.:: ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم (ق/16) ::.

گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش کردی!

گفتی: فاذکرونی اذکرکم
.:: منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره/152) ::.
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟
گفتی: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا
.:: تو چه می‌دونی! شاید موعدش نزدیک باشه (احزاب/63) ::.
گفتم: تو بزرگی و نزدیکت برای منِ کوچیک خیلی دوره! تا اون موقع چیکار کنم؟
گفتی: واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الل
.:: کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کنه (یونس/109) ::.
گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچیک... یه اشاره‌ کنی تمومه!
گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم
.:: شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.
گفتم: انا عبدک الضعیف الذلیل... اصلا چطور دلت میاد؟
گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم
.:: خدا نسبت به همه‌ی مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143) ::.
گفتم: دلم گرفته.
گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا
.:: (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن (یونس/58)

حرفهایم را اینجا می زنم وبه تومی گویم که بخوانی. چقدر جسور شده ام نه اینکه بخواهم زندگیت را بهم بریزم یا خوشیت را خراب کنم .اگر بخوانی برایم کافیست .به تو می گویم که بیائی اینجا وبخوانی.مگر این همه سال که مال من نبودی چه می کردم؟واقعا چه می کردم؟از یاد برده ام.می خندیدم؟گریه می کردم؟راستش را بگویم می نوشتم هنوز نوشته هایم را نگه داشته ام اگر بخوانی قلبت از غصه به درد می آید.آنها را نشانت نمی دهم.دلم طاقت غصه ات را نمی آورد.تو عزیز دل منی.قول می دهی بخوانی ؟قول می دهی ؟من روی قول تو حساب می کنم.من قانعم به خدا قانعم.همینکه بخوانی برایم کافیست زندگی ام را میکنم.آرام آرام پیرمیشوم در سکوت.قسم به نام جلاله خداچیزی را بگویم تو نشنو .هنوز امیدوارم.تو مال من میشوی .خیلی زود.زودتر از ...

بالاخره رفتی .خداحافظ خداحافظ عشق سالهای دور من.هنوز می خواهمت شاید روزی اینها را خواندی.خداحافظ تمام امید من .دوستت دارم ولی این کافی نیست.حتی نمی توانم بگویم به امید دیدار دیداری در کار نیست.تو برای همیشه رفتی.همیشه.

به خدا سوگند فقط برایت خوبی می خواهم .هرچند مرا رها کردی.دلم طاقت نمی آورد آه بکشم .کاش قدرت را بداند.کاش بداند چه اشکهائی ریخته شده برای چشمهایت.کاش بداند زندگی ام بوده ای سالها.از دست دادنت برایم سخت است .

از بوستان وصل تو هر گل که چیده ام           خاری بود زبیم فراقت به دیده ام

با پای پرزآبله اندرقفای دوست                  منت بسی زخار بیابان کشیده ام

آخر به دست غیرفتاد آن گلی که من           با اشک چشم وخون جگرپروریده ام

روزی که سالها در انتظارش بودم امروز است روز جدائی روز رفتن.روز تنهائی.بالاخره رفتی
حالا من با این داغ چه کنم.چه طور دلت اومد.چاره ای جز اشک و سکوت ندارم.چون دوستت دارم آرزو می کنم که خوشبخت شوی.او برایت همانی باشد که من می خواستم باشم .مهربان وعاشق.دوستت داشته باشد با تمام وجودش.به انتظارت بوده باشد.چشمانش مشتاقت باشد.برای هر لحظه غمهایت گریسته باشد بر شادیهایت بر اشکهایت .تو را بپرستد همچون الهه عشق.حرفهایم رو به اتمام است حرفهائی که هیچوقت نشنیدی...شاید ...نه دیگر کارم از شاید گذشته.بالاخره 15سال گذشت.قصه عشق استثنا ندارد هیچوقت عاشقان به هم نمی رسند.امیدوارم هیچوقت عاشق نشوی.
نمی دانم چقدر طول می کشد تا فراموشت کنم.15سال.؟امیدوارم عاشقانه زندگی کنید.زندگیتان خوش.باور کن از ته دل می گویم هرچند هیچوقت حرفهایم را نشنیدی.کاش نیامده بودی زخمم تازه خوب شده بود.زخمم دوباره سرباز کرده.دوباره تا عمق وجودم میسوزد.اما تو نشنو.تو محبوب من هیچ تقصیری نداری تقصیر از من بود.از من

خداحافظ معشوق روزهای داغ نوجوانی

خداحافظ معشوق روزهای سرد جوانی

گفته بودي وقتي مي آيي كه بي كرانگي دريا غرق در سكوت باشد ،

وقتي كه درس زندگي رااز باد آموخته باشيم و محبت را از لبخند ،

صداقت را از گل سرخ و راز را از گل شب بو .

به احساس وصالمان سوگند كه همه را آموختم اما تو را در لحظه هاي ساكت انتظارم گم كرده ام.

بيا تا بر روي خاك، برروي آب ، بر روي پر پرندگان وبر روي رواق موج بنويسيم :

بنويسيم كه زندگي همرنگ كوچه باغهاي آينه است .

بنويسيم بوسه همرنگ آه است ، محبت همزاد پروانه است.

 وفراق همان انفجار پي در پي حباب است .

بنويسيم كه نوازش از تبار گونه هاي خيس است.

و حديث دوستت دارم آزاده حصار سينه هاست.

دیگه داری تموم میشی دیگه داری برای همیشه می ری روزی که سالهاست کابوسش رو میبینم داره میاد.فکر کردم دوستم داری .چقدر اشتباه!چندبار اشتباه...

راستش را بگویم فهمیدم که دوستم دارد .دوستم دارد.دوستم دارد

 دلا در عشق تو صد دفترستم

که صد دفتر ز کونین ازبرستم

منم آن بلبل گل ناشکفته

که آذر در ته خاکسترستم

دلم سوجه ز غصه وربریجه

جفای دوست را خواهان ترستم

مو آن عودم میان آتشستان

که این نه آسمانها مجمرستم

شد از نیل غم و ماتم دلم خون

بچهره خوشتر از نیلوفرستم

درین آلاله در کویش چو گلخن

بداغ دل چو سوزان اخگرستم

نه زورستم که با دشمن ستیزم

نه بهر دوستان سیم و زرستم

ز دوران گرچه پر بی جام عیشم

ولی بی دوست خونین ساغرستم

چرم دایم درین مرز و درین کشت

که مرغ خوگر باغ و برستم

منم طاهر که از عشق نکویان

دلی لبریز خون اندر برستم

بابا طاهر

و تقدیر نویس ِ مهربان ِ عالم، تقدیرت را با توجه به دعایت می نویسد ..

دکتر الهی قمشه ای

دیگه خسته شدم.کم  آوردم.15 سال بس نیست دیگه خسته ام .روراست بهت میگم اگه امروز نیای سراغم تا فردا خیلی دیر میشه.

 هر چه انسان تر باشيم زخمها عميق تر خواهند بود. هر چه بيشتر دوست

بداريم بيشتر غصه خواهيم داشت . بيشتر فراق خواهيم کشيد . و تنهائي

هايمان بيشتر خواهد شد.

شادي ها لحظه اي و گذرا هستند شايد خاطرات بعضي از آنها تا ابد در ياد

بماند ، اما رنجها داستانش فرق ميکند تا عمق وجود آدم رخنه مي کند و ما

هر روز با آنها زندگي مي کنيم. انگار که اين خاصيت انسان بودن است! 


نامه به کودکي که هرگز زاده نشد / اوريانا فالاچي